EXPO - Wilma Dijkman

The mystery of the unrevealable nature in pink / Biënnale cultuurvuur 'Natura Inspiratus' 01/05 - 30/09/2024

The mystery of the unrevealable nature in pink / 2024

THE MYSTERY OF THE UNREVEALABLE NATURE IN PINK/ is van 1 mei tot 30 september te zien tijdens Biënnale cultuurvuur ‘Natura Inspiratus’ in de Plantentuin Meise. Ik liet me voor dit werk inspireren door de magische en sprookjesachtige sfeer van het rhododendronbos, de plek die mij was toegewezen. Voor mij voelde het als vanzelfsprekend om mijn fotocollagereeks ‘Lover / Imagine being lost in the canopy‘ hiervoor als uitgangspunt te gebruiken. Het dromerige en serene karakter van deze reeks past immers perfect bij deze sfeer. Het zijn zelfportretten die, zoals zo vaak, mijn persoonlijke relatie met de natuur onderzoeken. Voor ‘Natura Inspiratus’ herwerkte ik deze beelden tot een nieuwe sculptuur. Door oude beelden in een andere context te hergebruiken voeg ik graag nieuwe lagen van betekenis toe aan mijn werk. Ik gebruik daarbij regelmatig elementen die een connectie hebben met vrouwelijke cultuur. Het beeld van de gesluierde Isis, godin van de vruchtbaarheid, symbool voor de natuur die zich verborgen houdt was voor dit werk een belangrijke inspiratiebron. Uiteindelijk zijn wij onderdeel van een complex gegeven dat in essentie onkenbaar is.

Finally seeing the pink thread / 2023

FINALLY SEEING THE PINK THREAD / was van juni tot en met augustus 2023 te zien in de Meersenier 14 – Kunst in de vitrine, Gent. Al een aantal jaren verdiep ik me in de relatie van de mens met zijn natuur, zowel in de binnen- als in de buitenwereld. Ik meen dat hier ergens iets hersteld moet worden. Ik voel een nood aan verstilling. Aan reflectie. Met dit werk probeer ik te ontrafelen, patronen te ontdekken, motieven op te sporen, grenzen af te tasten en verbindingen te maken. Hiervoor gebruik ik letterlijk een draad. Een roze draad. De kleur is niet onbelangrijk. Inmiddels al bijna drie jaar volg ik een spoor van roze dingen. Ik fotografeer ze tijdens mijn tochten onderweg. Ze loodsten me door een verwarrende periode en hielpen me bij het terugvinden van een oude koers. Meer hierover vind je op de pagina van mijn project Quelques Choses Roses. In deze installatie breng ik verschillende elementen uit mijn werk samen. De twee belangrijkste zijn het landschap en het portret. Beide genres ontstonden niet ontoevallig op hetzelfde moment in de geschiedenis. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. De verruiming van de wereld is slechts mogelijk door het ontwaken van het individu, en omgekeerd, zegt de filosoof Ton Lemaire. Dit vond ik een interessant gegeven om verder te onderzoeken en te vertalen naar deze tijd. Wat betekent dit voor mijn behoefte aan introspectie en het gevoel dat het dat is, wat onze wereld op dit moment nodig heeft?

The garden as playground / 2019

THE GARDEN AS PLAYGROUND / was de titel van een kleine expositie aan de academie Sint-Lucas in Gent. Tijdens het jaar projectatelier heb ik de draad van mijn vrije kunst, na twintig jaar weer opgepakt. Aanknopingspunt was het werk dat ik maakte voor de tentoonstelling in het Brouwershuis in 1999. Ik zie dat werk, geïnspireerd door de tuin, nog steeds als een belangrijk fundament van mijn huidige werk. Op de elementen die ik in deze nieuwe expositie ‘The garden as playground’, heb samengebracht borduur ik letterlijk en figuurlijk nog steeds verder. Het heeft onder andere geleid tot het project ‘Quelques choses roses’ en het recent gepubliceerde boekje. In mijn expositie voor de Biënnale cultuurvuur ‘Natura Inspiratus’ verwijs ik door middel van honderden roze balletjes terug naar deze expositie.

Lover - Imagine being lost somewhere in the canopy / studioview / 2024

Lover / 2019 - 2024

LOVER – IMAGINE BEING LOST SOMEWHERE IN THE CANOPY / is een reeks zelfportretten waar ik sinds 2019 aan werk. Dit jaar heb ik ze gebruikt als inspiratiebron voor de Biënnale cultuurvuur ‘Natura Inspiratus’ en herwerkt tot een nieuwe sculptuur. De afbeeldingen hierboven zijn studio opnames van dit werk. In 2019 toonde ik tijdens Vitrines d’Amour in Gent een ander portret op het grote raam van Café Quest. Lover heeft de dubbele betekenis van gebladerte (nl) en liefhebber (en). Zoals zo vaak reflecteer ik in mijn werk graag op mijn eigen relatie met de natuur. In deze reeks put ik uit mijn ervaringen in het oerwoud. De keren dat ik daar mocht zijn, werd ik volledig overweldigd door de overvloed en vitaliteit van deze climax vegetatie. Het was adembenemend en ontzagwekkend. Ik kon niet anders dan me overgeven aan de ervaring, mezelf een beetje verliezen en erg nietig voelen. Vandaar de titel.

LOVER/ expositie Vitrines d’Amour / 2019 / Café Quest, Gent

Lover case studies / Imagine being lost somewhere in the canopy / 2019

Muurbloempjes / 2019 / Dienst der Gedroomde Gewesten / Ieper

Muurbloempjes / 2019

MUURBLOEMPJES / De bedreigde muurbloempjes op de oude veste van Ieper (het Kandelaartje, de Muurleeuwenbek, het Klein glaskruid, de Muurviolier en de Vroegeling) stonden model voor deze in-situ-installatie waarbij ik gereflecteerd heb op het thema natuur in de stad. In het trappenhuis van het voormalige Sint-Jansgodshuis, op dat moment, het ‘Instituut der Wederverbeelding’ van de ‘Dienst der Gedroomde Gewesten’, zoomde ik in op deze bloemen en wilde daarmee, op een poëtische manier, stilstaan bij de noodzaak en het effect van bescherming van het kwetsbare in de wereld van mensen. ‘De stad en haar muurbloempjes.’ Het beeld van het stille, teruggetrokken meisje dat maar niet ten dans gevraagd wordt, was hierbij nooit ver weg. Het Sint-Jansgodshuis zelf, van oudsher de plek waar ouderen, armen en zieken werden verzorgd, was een andere inspiratiebron voor deze installatie.

(Muurplanten komen oorspronkelijk uit zuiderse streken, waar ze van nature op rotsachtige, kalkrijke gronden groeien. In België en Nederland wisten verschillende soorten zich een plekje te veroveren op oude muren die met kalkmortel gevoegd zijn. Tegenwoordig zijn er echter nog maar weinig echt oude muren met kalkmortel over waardoor de muurplanten heel zeldzaam zijn geworden. In Ieper worden deze oude muren daarom zorgvuldig beheerd. Muurplanten leveren immers een grote bijdrage aan de biodiversiteit en het genenbehoud van onze wilde flora.)