FINALLY SEEING THE PINK THREAD / was van juni tot en met augustus 2023  te zien in de Meersenier 14 – Kunst in de vitrine, Gent.  Al een aantal jaren verdiep ik me in de relatie van de mens met zijn natuur, zowel in de binnen- als in de buitenwereld. Ik meen dat hier ergens iets hersteld moet worden, al weet ik ook niet precies hoe en wat. Dat is onderdeel van het onderzoek. Ik voel een nood aan verstilling. Aan reflectie. Zijn we verdwaald? Het is ingewikkeld. Met dit werk probeer ik te ontrafelen, patronen te ontdekken, motieven op te sporen, grenzen af te tasten en verbindingen te maken. Hiervoor gebruik ik letterlijk een draad. Een roze draad. De kleur is niet onbelangrijk. Inmiddels al bijna drie jaar volg ik een spoor van roze dingen. Ik fotografeer ze tijdens mijn tochten onderweg. Ze loodsten me door een verwarrende periode en hielpen me bij het terugvinden van een oude koers. Meer hierover vind je op de pagina van mijn project Quelques Choses Roses. In deze installatie breng ik verschillende elementen uit mijn werk samen. De twee belangrijkste zijn het landschap en het portret. Beide genres ontstonden niet ontoevallig op hetzelfde moment in de geschiedenis. Het zijn twee kanten van dezelfde medaille. De verruiming van de wereld is slechts mogelijk door het ontwaken van het individu, en omgekeerd, zegt de filosoof Ton Lemaire. Dit vond ik een interessant gegeven om verder te onderzoeken en te vertalen naar deze tijd. Wat betekent dit voor mijn behoefte aan introspectie en het gevoel dat het dat is, wat onze wereld op dit moment nodig heeft? In de installatie laat ik me leiden door verschillende gezichtspunten. Er is geen eenduidige betekenis. Nieuwe associaties blijven zich aandienen. Ik wil de kijker aanzetten tot reflectie en reik daarvoor verschillende mogelijkheden aan. Voor mij persoonlijk is dit een tussenstadium, een stand van zaken, in een groter onderzoek. Een liminale ruimte.