Als beeldend kunstenaar observeert Wilma Dijkman de hedendaagse wereld en zoekt in haar werk naar manieren om er mee om te gaan. De kern van haar oeuvre is de overtuiging dat we, net zoals we de aarde uitputten, ook ons zelf uitputten.

Centrale thema’s die hieruit voortvloeien zijn: het verlangen naar eenvoud, verstilling en vertraging, ecologisch en feministisch bewustzijn, mentale en fysieke kwetsbaarheid, heling en herstel, tastbaarheid, duurzaamheid en de zoektocht naar evenwicht. Elk verhaal krijgt een passende vorm, de meest geschikte vorm voor het vertellen van dat verhaal. Ook door het gebruik van mixed media verschillen haar kunstwerken in uitvoering van elkaar. De materialen die ze gebruikt zijn, o.m. textiel, borduurwerk, papier, hout, karton, tekenen en fotografie. Terugkerende elementen zijn: arbeidsintensieve handwerktechnieken, ongebleekte, transparante kaasdoek en het gebruik van de kleur roze.

—

Wilma Dijkman (°1968, Ruurlo, Nederland) woont en werkt in Gent, België. Ze studeerde Vrije Kunst aan de Artez Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem, NL (1989 – 1992), grafisch vormgeving en illustratie aan het Deeltijds Kunstonderwijs van Sint-Lucas in Gent BE (2013 – 2018). Ze werkte als grafisch vormgever voor Compaan (2009 – 2015), Kunstenfestival Watou en het WO1-herdenkingsproject ComingWorldRemeberMe (2017 – 2018). Ze bewerkte de theatermonoloog Zus van van Lot Vekemans (2018) tot een boek met eigen illustraties en werkte ondermeer als illustrator voor de Nederlandse televisieomroep, de EO (2019). In 2021 besloot ze echter om terug te keren naar haar oude liefde, haar vrije, beeldende werk. Sindsdien bouwt ze als beeldend kunstenaar haar intiem en gevoelig oeuvre uit, waarbij ze zich verdiept in de thema’s waarvoor ze in 1999 reeds de fundamenten had gelegd. Zomer 2024 deed ze mee aan de Biënnale Natura Inspiratus waarvoor ze in ‘Plantentuin Meise’, een in situ installatie realiseerde. Ook publiceerde ze ‘Quelques chose roses’, een boekje naar aanleiding van haar roze fotoproject (2020 – 2023).